Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elk week één van hen in de Spotlight. Deze week Xynara Dedier uit St. Maarten, werkzaam als docent verpleegkunde in Rotterdam.
"Als kind woonde ik op St. Maarten en Aruba. Ik ben geboren op St. Maarten, woonde op Aruba van mijn tweede tot negende jaar en weer op St. Maarten tot mijn vijftiende. Mijn moeder vond me te jong om politievrouw te worden, dus ik koos voor de opleiding verpleegkunde, die ik op Aruba volgde. Het was op advies van mijn moeder, omdat ik dan altijd werk zou vinden. Ik werkte drie jaar als verpleegkundige in het ziekenhuis op St. Maarten. Omdat ik van nieuwe uitdagingen hou, heb ik daarna twee jaar voor de ambulancedienst gewerkt op St. Maarten, maar ik wilde geen ploegendiensten draaien tot mijn pensioen. Ik was benieuwd naar andere mogelijkheden voor een carrière.
Ik zocht iets dat ik met een gezin kon combineren. Ik was altijd gefascineerd door de televisieserie CSI, zodat ik aan de Hogeschool van Amsterdam begon aan de opleiding Forensisch Onderzoek, maar ik was niet goed in natuurkunde en vond de lesstof te moeilijk. Mijn tweede passie was het begeleiden van mensen. Als verpleegkundige vond ik het leuk om nieuwe collega's rond te leiden en uitleg te geven. In drie jaar tijd heb ik aan de Hogeschool van Leiden de opleiding voor docent verpleegkunde afgerond en nu geef ik les aan het Zadkine MBO in Rotterdam. Het geeft me de kans om mijn kennis over te dragen van verpleegkunde in Nederland, St. Maarten én Aruba. Af en toe werk ik zelf in de zorg, want het is belangrijk dat ik als docent op de hoogte blijf van ontwikkelingen in de praktijk.''
Obstakels
"De kennismaking met Nederland was een cultuurshock. Ik moest wennen aan de kou, de omgangsvormen, dat alles geld kost en dat iedereen gehaast is. Mensen groeten elkaar niet, maar zijn vaak met hun eigen ding bezig. Nederlandse kinderen gebruiken woorden waar we op St. Maarten echt een tik voor zouden krijgen. Er gebeurde veel in het eerste jaar. Ik woonde eerst in Arnhem bij mijn broertje. Na twee maanden verhuisde ik naar Amstelveen. Toen de opleiding Forensisch Onderzoek geen succes was, ging ik werken. Ik woonde een paar maanden in Delft in het huis van een vriendin, die naar het buitenland ging. Daarna kwam mijn vriend uit St. Maarten op vakantie. Hij is gebleven en is nu mijn man. Natuurlijk wilden we een eigen huis voor ons tweeën. Ik woonde weer een tijd in Arnhem en mijn vriend in Dordrecht en uiteindelijk vonden we een huis in Rotterdam. Het is zwaar om vier keer te verhuizen in een jaar, maar ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze. Ik had ook veel steun aan mijn broers in Nederland.''
Helpen
"Als docent ben je meer dan alleen een docent. Kinderen komen soms met persoonlijke bagage naar school. Met mij praten ze over onderwerpen die ze niet met oudere docenten bespreken. Bovendien komen veel studenten van het Zadkine uit St. Maarten, St. Eustatius en Curaçao. De school motiveert ze om Nederlands te spreken, maar als ze in een dip zitten, is het fijn dat ze in het Papiaments of Engels kunnen uitleggen waar ze mee zitten. Ik begrijp hun gevoelens van heimwee en de moeite die ze hebben met het Nederlands. Ik geef tips uit eigen ervaring, want zelf deed ik vier keer mijn taaltoets Nederlands voor ik het haalde. Ik adviseer bijvoorbeeld om een uurtje per week Nederlands te praten met iemand. Dat deed ik tijdens mijn studie ook met een vriendin.''
Inspiratie
"Ik ben blij dat ik als docent verpleegkunde een positieve bijdrage lever aan de samenleving, maar ik wil ook mijn moeder blij zien. Als ik iets bereik, dan doe ik dat in eerste instantie voor mezelf, maar ik ben me ervan bewust dat mijn moeder daar hard voor heeft gewerkt. Nadat mijn zusje en ik geslaagd waren, heeft ze ons hele huis op St. Maarten versierd en foto's naar ons in Nederland gestuurd. 'Ik ben trots op mijn twee kinderen', zei ze. Ik kijk ook uit naar de dingen die nog moeten komen. Alles wat ik nog mee zal maken in de toekomst. Ik wil beginnen aan mijn eigen gezin en ik ben bovendien nog niet klaar met studeren. Ik zie een rol voor mezelf weggelegd als docent verpleegkunde op St. Maarten. Die toekomst heb ik voor een groot deel in eigen handen. Dat besef geeft me energie.''
Dankbaar
"Mijn moeder was streng op een constructieve manier. Ze zei dat we niet thuis hoefden te komen zonder diploma en dus moesten doorzetten. Maar ze zette ons nooit onder druk. Ze luisterde goed en gaf ons ruimte om onze eigen weg te volgen en onze eigen fouten te maken. Een ander rolmodel was mijn tante, die al op jonge leeftijd manager was van American Airlines op St. Maarten. In Nederland had ik veel steun aan mijn familie, aan mijn praktijkbegeleider en aan een vriendin die ook de opleiding voor docent verpleegkunde volgde. Toevallig had ze een stage gevolgd in St. Maarten, dus dat schepte meteen een band. We hebben elkaar altijd gesteund en gemotiveerd en gezegd dat we door moesten zetten.''
Advies
"Ik denk dat het belangrijk is om je te ontwikkelen op veel gebieden, of je nu op St. Maarten blijft of voor het buitenland kiest. Het is belangrijk om open te staan voor nieuwe dingen en interesse te hebben voor gebeurtenissen in de wereld. Zeker als je naar het buitenland gaat, is het goed om te beseffen dat er misschien andere regels gelden, waar je je aan moet houden. Tot slot is het fijn om een goed netwerk te hebben van mensen die je steunen. Mensen die je helpen herinneren wat je doel was op de momenten dat je het bent vergeten.''