Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elk week één van hen in de Spotlight. Deze week Nella Martinus, een reisconsulente met heimwee naar Bonaire.
"Ik kan niet wachten. In april ga ik op vakantie naar Bonaire en volgend jaar ga ik er wonen. Ik ben op mijn tiende naar Nederland gekomen, want mijn moeder vond dat we hier meer kansen hadden. Omdat ik terug wilde en toerisme de belangrijkste bron van inkomsten is op Bonaire, heb ik de opleiding MBO-toerisme gedaan. Ik heb gewerkt bij een luchtvaartmaatschappij, touroperators en vakantiereisbureaus. Nu werk ik voor een reisbureau voor zakelijke reizen. Onze balie zit in de vertrekhal van Schiphol. Toerisme is echt mijn ding. Het blijft een leuke uitdaging om de beste reis voor de klant te zoeken met alles erop en eraan. Maar ik heb het zo lang in Nederland gedaan, dat ik het nu op Bonaire wil proberen. Wat als het daar net zo leuk of leuker is dan in Nederland? Ik heb veel kennis en ervaring opgedaan, dus daar kan ik nu iets mee doen voor mijn eigen mensen en eiland. Bovendien mis ik mijn oma, die sinds tien jaar weer op Bonaire woont. Ik zit voor mijn gevoel deels hier en deels daar.''
Inspiratie
"Mijn opa is jong overleden. Mijn oma heeft in haar eentje vier kinderen opgevoed en daarna ook haar kleinkinderen, want mijn moeder en tante werkten allemaal. Ze had op Bonaire bovendien een aantal pleegkinderen. In Nederland organiseerde ze altijd etentjes waar familie uit alle hoeken van Nederland bij was. Ik ben erg aan haar gehecht. Ze heeft me ook leren koken toen ik voor mijn studie in Utrecht ging wonen. Als ik ging koken, rende ik naar een telefooncel en belde mijn oma. Ze legde de eerste vijf stappen uit en als ik die had gedaan, belde ik terug voor de volgende stappen. Ik kan nog steeds niet zo goed koken als mijn oma, maar hou van het bakken van taarten. Vooral het decoreren. Ik ben weken van tevoren bezig met een bestelling. Ik kan er mijn creativiteit in kwijt.''
Obstakels
"Mijn neefje, nichtje en ik waren de enige niet-blanke kinderen op school. Er waren pesterijtjes op de basisschool. Op de middelbare school waren er kinderen die opmerkingen maken. Ik probeerde om me daar niets van aan te trekken en me te focussen op goede cijfers, die ook weer aanleiding waren om me te pesten. Ik deed keihard mijn best, zodat ik als een van de beste leerlingen slaagde. Zelfs in het eerste jaar van het MBO toerisme waren er klasgenoten die stomme opmerkingen maakten, maar ik liet me niet afleiden. Het tweede jaar verhuisden we naar een ander gebouw, waar ook leerlingen van de MEAO aanwezig waren. Opeens had 75 procent een andere cultuur en was maar 25 procent blank. Ik werd niet meer bekeken, maar keek zelf mijn ogen uit. Pesten kwam niet meer voor toen ik later de HBO-opleiding business en languages volgde.''
Dankbaar
"Mijn moeder, oma en tante hebben me altijd gesteund. Als ik huilend thuis kwam, zeiden ze dat die pestende kinderen niet beter wisten, omdat ze het van huis hadden meekregen. Ik had bovendien goede vrienden die me daar doorheen hebben gesleept. Mijn moeder en oma gaven ook altijd advies over op jezelf wonen. Ze vroegen naar mijn cijfers. Ze zeiden dat ik me moest richten op mijn studie en niet op feesten. Maar ik was altijd al heel braaf. School ging altijd voor.''
Hulp
"Als je iemand kan helpen, dan doe je dat. Een luisterend oor voor mijn zusje of vriendinnen. Op Bonaire wil ik iets opzetten voor kinderen. Ik weet nog niet wat, maar ik lees graag en vorig jaar heb ik als vrijwilliger een paar keer voorgelezen aan kinderen op Bonaire. Ik hielp ook bij een ander project, waarin oude foto's worden gearchiveerd. Om erachter te komen wat er op de foto's staat, worden ouderen in een dagopvang gevraagd of ze situaties op foto's herkennen. Wat voor gevoel hebben ze erbij? Dat heb ik twee of drie keer gedaan en het was echt leuk. Die ouderen vonden het geweldig om te vertellen over vroeger.''
Tip
"Het is belangrijk om je eigen cultuur levend te houden, ook als je in Nederland woont. Tegelijkertijd vind ik het belangrijk om verder te kijken. Ik ben bevriend met mensen uit alle werelddelen, die me veel geleerd hebben. Mensen uit alle culturen hebben veel overeenkomsten, maar het heeft me ook geleerd dat het anders kan dan in Nederland of het Caribisch gebied. Een ander advies is om je eigen pad te kiezen. Geen studie kiezen, omdat vrienden dat doen, maar je passie volgen. Niemand in mijn familie studeerde toerisme, maar ik deed het omdat ik terug wilde naar Bonaire.''
Foto credits OTIS.
Tekst Otti Thomas.