Op woensdag 22 februari 2012 is het vijfjarig bestaan gevierd van Fundashon Ban Boneiru Bek. Het thema was voor deze gelegenheid, hoe kan het ook anders, de TERUGKOMER op Bonaire.
Diegene die op een van de eilanden in het Koninkrijk van Nederland opgegroeid zijn, waren van harte welkom welkom op deze avond. Zij hebben een BBB-PIN ontvangen.
De voorzitter van de stichting heeft de avond geopend met een speech en ging terug in de tijd. Zij vertelde over de vijfjaar van 2007 tot 2012, maar gaf ook aan
dat in de komende vijf jaar niet afgeweken wordt van de in 2007 gemaakte missie.
Foto reportage 22 februari 2012
Speech van mevrouw Celia Fernandes Pedra Speech Papiamentu
Meer dan vijf jaar geleden begon het idee te groeien in onze hoofden. En precies vijf jaar geleden, op 22 februari 2007, zaten wij bij notaris Maartense om het idee werkelijkheid te zien worden. De stichting Ban Boneiru Bèk was een feit.
Waarom Ban Boneiru Bek?
Na het referendum van 2004 begonnen wij na te denken over de mogelijke gevolgen van een directe band met Nederland. 
Wij gingen kijken naar de groei en samenstelling van de bevolking en aan de hand daarvan maakten wij een prognose. Wat wij zagen maakte ons niet blij. De groei van de bevolking was niet evenwichtig. Veel van onze studenten kwamen niet terug om
diverse redenen, goede vaklieden en professionals vertrokken van Bonaire om elders een betere toekomst te zoeken, gepensioneerden van eigen bodem konden niet terugkomen, omdat ze niet op een betaalbare manier verzekerd konden worden en zo waren er nog meer struikelblokken. Maar struikelblokken zijn er om weg te nemen. Met veel idealisme, goed vertrouwen, kennis en ervaring van de Bonaireaanse samenleving en waarschijnlijk ook een dosis naïviteit en ongeduld begonnen wij vol moed aan deze onderneming. Met een kantoor aan huis en beperkte middelen.
Maar wacht even: hadden we dit niet aan de overheid over moeten laten? Is het niet hun taak? Wij vinden van niet. Iedere burger moet zich verantwoordelijk voelen voor het welzijn van de gemeenschap waar hij of zij deel van uitmaakt. De overheid kan niet alles, maar het zou fijn zijn als ze particuliere initiatieven zou ondersteunen. En dan denk ik niet expliciet aan financiële ondersteuning.
Onze missie: Een welvarende samenleving helpen creëren door een evenwichtige groei met mensen die een duurzame bijdrage kunnen en willen leveren.
Als u dat zo leest, kunt u zich dan voorstellen dat iemand hier tegen kan zijn? Nee? Wij ook niet. Toch was de realiteit anders. De steun die wij verwacht hadden, kwam niet vanzelf. Wij moesten vechten tegen vooringenomen standpunten, kortzichtigheid, vooroordelen en wantrouwen. En toen wij eindelijk dachten een financiële handreiking te hebben, werd het ons zo moeilijk gemaakt, dat onze kerntaak daar erg onder te lijden had.
Als je wil oogsten, moet er een goede voorbereiding gedaan worden. Je moet de grond ploegen, ontdoen van onkruid en bemesten. Je moet van te voren plannen, hoeveel oogst je wil
Bonaire is op het gebied waar wij mee bezig zijn te vergelijken met een akker, een kunuku. In de afgelopen 5 jaar hebben wij de infrastructuur aangelegd. Wij hebben ons netwerk gemaakt, de bottlenecks geïnventariseerd, besprekingen gehouden met vele instanties, organisaties en bedrijven. We hebben informatie gegeven. vooroordelen weggenomen, randvoorwaarden besproken. We hebben ook kritiek gegeven, als wij vonden dat die terecht was. We hebben verklaringen, wetsvoorstellen, wetten en vele documenten gelezen en daar onze visie op gegeven. Wij hebben het vertrouwen in Bonaire als een eiland met mogelijkheden helpen herstellen. Kortom, wij hebben de kunuku geploegd, bemest en gezaaid.hebben en welke planning je daarvoor nodig hebt. Je moet goede zaden uitzoeken en op de juiste manier en op de juiste tijd zaaien. Je moet de akker verzorgen en beschermen tegen ongedierte, insecten en vogels. Maar vooral belangrijk is: je moet vertrouwen hebben in jezelf als landbouwer en in wat je doet om resultaat te krijgen.
Nu gaan we de kunuku verzorgen, zodat wij straks een goede oogst kunnen hebben. Een oogst van mensen met het hart op de juiste plaats, met zelfvertrouwen, met kennis van en trotse liefde voor Bonaire, mensen die een duurzame bijdrage kunnen en willen geven.
Wij gaan verder op dezelfde weg, met dezelfde missie, met dezelfde professionaliteit, met dezelfde kritische houding en gelukkig met dezelfde en hopelijk meer vrijwillige medewerkers. Deze mensen hebben ons door hun onvoorwaardelijke steun en hulp steeds weer overtuigd dat ons werk goed en noodzakelijk is. Lieve, positieve mensen zowel op Bonaire zelf als buiten Bonaire.
Jullie werk is letterlijk en figuurlijk niet te betalen. Wij zijn jullie zeer dankbaar.
Wij gaan verder met vijf jaar ervaring, wij hebben fouten gemaakt waar wij van leren. Wij hebben ons werk leren structureren, de doelgroepen gescheiden om de uitdagingen van elke groep beter te kunnen tackelen. Wij hebben waardevolle contacten gelegd met mensen, die voor Bonaire van belang zijn. We hebben informatie gegeven en gekregen en daarmee onze basis versterkt. Wij hebben meegewerkt aan projecten, die belangrijk zijn voor een duurzame ontwikkeling van ons eiland.
Eén van de prioriteiten voor ons nu is het oprichten van een platform voor terugkomers. In dit platform kunnen remigranten elkaar steunen en praktische raad geven bij zaken waar ze onvermijdelijk tegen aan lopen als ze na hun verblijf in het buitenland terugkomen.
Wij, mijn man en ik, hebben nog veel ideeën en idealen, maar wij denken dat wij zo langzamerhand het stokje over moeten geven. Wij worden namelijk een dagje ouder. Wij zijn al begonnen met een jonge terugkomer in het bestuur, we hebben een aantal jonge vrijwilligers, met het platform komen er weer nieuwe mogelijkheden. Ban Boneiru Bèk blijft, dat is zeker.
De vooruitgang van Bonaire, we gaan er voor!